FORUM GEOLOGICZNE

Gość

prosze WAS o pomoc, podajcie jakas literature, linki, informacje, musze zrobic prezentacje ma byc rozbudowana, mam duzy klopot z tym tematem , bede wdzieczny, pozdrawiam, bo chyba nikt nie ma gotowego tekstu ??

geolog-ona · Dołączył: 12 Sty 2007 Posty: 257 Przeczytał: 0 tematów

troche tworczosci walsnej,kolego-mysle ze nawet jesli ktos mialby gotowy tekst to nie dal by ot tak. szukales w googlach? moze trzeba odwiedzic jakas 'fajna' biblioteke?
jak cos znajde to podrzuce info

Gość

tak patrzylem w googlach i jest bardzo malo, mam ksiazke Przyroda Dolnego Śląska i Geologia i Surowce mineralne Polski, ale nie mam nic o granitach wlasnie i o terranach szukalem w PIG-u i tez nie moge znalezc ale wiem ze byl ponoc zjazd PTG w 2003 roku w Cieplicach i tam o tym mowiono ale nie wiemjak tego poszukac:( dziekuje za pomoc pozdrawiam

wrotek

Coś słabo szukałeś w tym PIGu Wink

spróbuj poszukać w artykule "The Variscan Orogen in Poland":
[link widoczny dla zalogowanych]
i literaturze tam wymienionej

Gość

Śródsudecka strefa uskokowa- przykład przesuwczej granicy terranów autor aleksandrowski - wiesz gdze to moge znalezc i skad jest ten artykul?? a z tym mi pomozecie i dzeki za pomoc:)

wrotek

ALEKSANDROWSKI P., 2003. Śródsudecka strefa uskokowa – przykład przesuwczej granicy terranów. The Intra-Sudetic fault zone - example of a strike-slip terrane boundary. In: Ciężkowski W., Wojewoda J. & Żelaźniewicz A.(red.) Sudety Zachodnie: od wendu do czwartorzędu. Polskie Towarzystwo Geologiczne. Druk: WIND, Wrocław: 105-118

Wystarczyło wpisać w googlach

Gość

oj wrotek tyle to samemu znalazlem ale jak znajdziesz te ksiazke w bibliotece to super bo nawet w glownej nie ma:)

Gość

Polecam "Przyrodę Dolnego Śląska", taj jest rozdział poświęcony geologii, autorstwa prof. A. Żelaźniewicza, w którym jest bardzo dużo i z sensem o terranowym charakterze powstania Sudetów. Łącznie z rysunkami Wink

Gość

Kraton (z grec. kratos) najstarsza, utwardzona część skorupy ziemskiej, niepodlegająca już w zasadzie fragmentacji, przemieszczająca się w ramach wędrówki kontynentów. Największe współczesne kratony to: Sinia - platforma chińska, Angoria - platforma syberyjska, Fennoskandia - platforma wschodnioeuropejska[potrzebne źródło]; kratony Kongo, Kalahari i Saharyjski, a w Ameryce m.in.: Kraton Północnoamerykański, Amazoński. Kratony budują, obok pasów fałdowych, znaczną część powierzchni kontynentów.

Akrecja kontynentalna
Współczesne rozumienie powstawania kratonów opiera się na wykształconej w latach 60. i 70. koncepcji akrecji kontynentów. Zgodnie z tą ideą skorupa kontynentalna - lżejsza od skorupy oceanicznej - jest stopniowo nabudowywana wokół istniejących, sztywnych jąder kontynentalnych od momentu zainicjowania tektoniki płyt. Przypuszczalnie w okresie archaicznym wykształciły się pierwsze tego typu zalążki dla procesu akrecji, wokół których stopniowo gromadziły się masy skalne. Najstarsze znane skały kontynentalne należą do tzw. asocjacji granitowo-gnejsowej, których genezę upatruje się w przeobrażeniu pierwotnych plutonicznych skał magmowych. Procesy prowadzące do gromadzenia się skał kratonicznych są różnorakie.

Masy skalne mogą zostać przyklejone do istniejącego kontynentu, gdy w procesie subdukcji część materiału zostanie odkłuta (czyli odszczepiona) z płyty subdukowanej i zgromadzi się na krawędzi płyty górnej jako pryzma akrecyjna. Powstawanie górotworów w myśl teorii geosynklin również prowadzi do nasunięcia grubej warstwy osadów oceanicznych powyżej poziomu morza, co prowadzi do zwiększenia powierzchni kontynentu. Litosfera kontynentalna wreszcie może być uzupełniania od spodu (tzw. podklejanie litosfery) przez skały wytrącające się z astenosfery.

O ile ten ostatni proces przyczynia się głównie do narastania "korzeni" płyt litosferycznych, pozostałe powodują agregację rozległych, powierzchniowych bloków skorupy - terranów, które po złączeniu oddziela od siebie tylko wąska strefa szwów kolizyjnych. Z takich właśnie heterogenicznych bloków skalnych zbudowane są kratony.

e i inne procesy doprowadziły do czasu proterozoiku do zgromadzenia się masy cokołów krystalicznych, które - jeśli nie zostały włączone w gwałtowne procesy tektoniczne - miały czas stwardnieć i się usztywnić. Proces konsolidowania się skał cokołu, stopniowego przykrywania ich pokrywą osadową oraz unieruchamiania istniejących uskoków i rozłamów określa się mianem kratonizacji. Efektem kratonizacji jest zwiększenie się sztywności określonej masy litosfery kontynentalnego do stopnia, który częściowo wyłącza ją z procesów tektonicznych: litosfera skratonizowana zwykle porusza się z mniejszą prędkością, jest omijana przez wielkie fale ruchów orogenicznych i działa jako tzw. masa oporowa przy gwałtownych ruchach kontynentów.

Kratonizacja
Dojrzały kraton składa się więc ze spłaszczonego i zmetamorfizowanego cokołu platformy oraz leżącej na niej płasko pokrywy osadowej. Regiony, gdzie cokół wystaje nad powierzchnię określa się mianem tarcz, te zaś, gdzie pokrywa osadowa osiąga znaczną grubość: platform

Współczesne rozumienie powstawania kratonów opiera się na wykształconej w latach 60. i 70. koncepcji '''akrecji kontynentów'''. Zgodnie z tą ideą skorupa kontynentalna - lżejsza od skorupy oceanicznej - jest stopniowo nabudowywana wokół istniejących, sztywnych jąder kontynentalnych od momentu zainicjowania tektoniki płyt. Przypuszczalnie w okresie [[archaik|archaicznym]] wykształciły się pierwsze tego typu zalążki dla procesu akrecji, wokół których stopniowo gromadziły się masy skalne. Najstarsze znane skały kontynentalne należą do tzw. asocjacji [[granit]]owo-[[gnejs]]owej, których genezę upatruje się w przeobrażeniu pierwotnych plutonicznych [[skały magmowe|skał magmowych]]. Procesy prowadzące do gromadzenia się skał kratonicznych są różnorakie.

Masy skalne mogą zostać przyklejone do istniejącego kontynentu, gdy w procesie [[subdukcja|subdukcji]] część materiału zostanie odkłuta (czyli odszczepiona) z płyty subdukowanej i zgromadzi się na krawędzi płyty górnej jako [[pryzma akrecyjna]]. [[Orogeneza|Powstawanie górotworów]] w myśl teorii [[geosynklina|geosynklin]] również prowadzi do nasunięcia grubej warstwy osadów oceanicznych powyżej poziomu morza, co prowadzi do zwiększenia powierzchni kontynentu. Litosfera kontynentalna wreszcie może być uzupełniania od spodu (tzw. ''podklejanie'' litosfery) przez skały wytrącające się z [[astenosfera|astenosfery]].

O ile ten ostatni proces przyczynia się głównie do narastania "korzeni" płyt litosferycznych, pozostałe powodują agregację rozległych, powierzchniowych bloków skorupy - '''[[terran]]ów''', które po złączeniu oddziela od siebie tylko wąska strefa '''[[Szew kolizyjny|szwów kolizyjnych]]'''. Z takich właśnie heterogenicznych bloków skalnych zbudowane są kratony.

wrotek

Termin kraton ma też drugie znaczenie - jest to ta część płyty litosfery, która zbudowana jest ze skorupy kontynentalnej. Do kratonu należeć będą więc wg tej definicji także np. młode orogeny.